Voel jij je innerlijke kind al schoppen?

En? Heb je de baby al gevoeld? Nieuwsgierig wordt deze vraag aan mij gesteld terwijl ze verwachtingsvol naar mij kijkt. Enthousiast geef ik antwoord: 'Ja! Steeds meer en sterker.' 'Oh wat heerlijk hè?' Zeker, ik verwonder mij enorm over het nieuwe leven wat in mij groeit en dank God er elke dag voor.

Aan het begin van de zwangerschap voelde ik ons kindje nog niet, daar was het nog te klein voor. Ik had wel gezien op de echo's dat ze veel bewoog maar merkte er nog niks van. Gek eigenlijk, zo iets nieuws in je lijf, zonder dat je het kan voelen of merken.

Alsof het er niet is...

Ook bij mijn cliënten zie ik het. Ze weten dat er vanbinnen wat zit. Iets nieuws of iets wat ze misschien al heel lang met zich meedragen. Toch leven ze alsof het niet zo is, ze voelen het immers nog niet 'schoppen' of leven maar met de gevolgen van al dat geschop. Hoe kan dat? Waarom zijn we geneigd te wachten tot dat wat in ons zit zo gegroeid is, dat het oncomfortabel is en je gebroken ribben kan krijgen van schopjes die dan gegeven worden?

Met zo'n 17 weken zwangerschap groeide steeds meer het verlangen om de baby te voelen. Ik had gelezen dat wanneer je rust neemt de baby vaak wakker wordt en gaat bewegen. Dus ik ging op bed liggen, mijn handen op mijn buik. Al mijn aandacht richtte ik op mijn baarmoeder. Ik gaf het voelen van baby prioritijd en aandacht. Emotioneel riep ik naar mijn man: 'ik voelde de baby!' toen ik de voor het eerst een schopje voelde.

In contact met cliënten bespreek ik vaak de manieren die we hebben om weg te gaan bij ons gevoel. Of, in ieder geval het gevoel dat niet zo prettig is om te voelen. Verdriet, boosheid, onmacht, eenzaamheid. Zomaar wat gevoelens die je soms liever niet voelt, wegstopt. Gevoelens van vroeger, innerlijke gekwetste, eenzame of boze kinderen. Schopjes die geen aandacht hebben gekregen, geen liefdevolle warme hand op de buik.

Gelukkig kan je leren tijd en aandacht te geven aan je innerlijke kind. Leer de 'schopjes' voelen.

Die brok in je keel? Een schopje van een gekwetst innerlijk kind die troost zoekt.

Die gebalde vuisten? Een schopje van een boos innerlijk kind dat wil strijden voor dat wat niet oké was.

Dat verlangen om op ontdekking uit te gaan? Een schopje van je speelse kind die je uitnodigt om je te verwonderen.

Dus, ga maar even liggen. Rust uit. Dan gaat 'het' vanzelf wel rommelen. Leg je had eens op je buik? Wie schopt daar? Wat wil het jou vertellen? Waar heb jij zo'n behoefte aan?

Ergens weet je misschien best wel wat er nog zit, wat jij nog aan te kijken hebt of waar jij nog voor te zorgen hebt. Wees dapper en wacht niet tot de gebroken ribben. Vroeg of laat komt het eruit. 'Er is er nog nooit een blijven zitten!' :D

Merk je dat jouw ribben al wel, op z'n minst, beurs zijn? Negeer jij de schopjes van je innerlijke kind al veel te lang? Kom eens op gesprek. Ik kijk graag met je mee hoe jij jouw innerlijk kind juist kan gaan verwelkomen en omarmen.

Dwaal even met mij af

We leren het al vroeg: focussen, stilzitten, je werk afmaken, verantwoordelijk zijn, to do lijstjes, en ga zo maar door. Op zichzelf allemaal goede dingen om te leren. Maar heb je ook geleerd om af en toe eens af te dwalen? Gewoon je gedachten te volgen of je gevoel. Net waar je zin in hebt. Het is weer toetstijd voor mij, dè tijd dat afdwalen mij oh zo gemakkelijk afgaat. Zeker nu het zonnetje zo heerlijk schijnt. Op de laptop werken in de zon ging niet, maar ik moest en zou die tijd in de zon nuttig besteden (iets met verantwoordelijk zijn?) en dus pakte ik er een boek bij voor mijn studie. Ik sloeg hem open en zag dit kaartje als boekenlegger. Dwaal af en toe af. Oké... dacht ik, omdat je het zo lief vraagt. Ik maakte een foto en keek om me heen. Ik zag alle bloemknoppen die open waren gebarsten in de afgelopen dagen. Ik hoorde de vogels fluiten. Ik voelde de stenen onder mijn voeten en genoot van mijn koffie. Een glimlach verscheen op mijn gezicht. Heerlijk, even afdwalen. Dus:

Kom en dwaal even met mij af.

Kijk eens naar deze foto. Een heerlijk leuk kaartje van Veronzinsels.

Welke kleuren zie je?

En wat vind jij daar eigenlijk van?

Zie je die kleuren ergens om je heen op de plek waar je nu bent?

Wat valt je op als je zo om je heen kijkt?

Waar wordt je oog naar toe getrokken? Richt daar eens je aandacht op.

Hoe voel jij je, nu je daar zo naar kijkt?

Adem even diep in en uit. Gewoon zo'n echte lekkere zucht waarbij je merkt dat je schouders weer gaan hangen. En nu je toch je schouders voelt zakken. Voel even of er nog meer plekken in je lijf zijn waar je spanning vasthoudt. Adem in, laat de spanning los en adem uit. Voel dat je ondersteunt wordt door je stoel, de bank, de grond. Je bent veilig.

Fijn hè? Afdwalen is een heerlijke manier om te landen in jezelf, je omgeving. Je bewust te worden dat jij bestaat, in het hier en nu. Soms hoef je even niks. Hoe kort dat ook kan duren.

Het leven gaat zomaar aan je voorbij als je jezelf niet meer toe staat om af te dwalen. "Te druk, nu even niet, later misschien." of "Wat zullen ze wel niet van mij denken, je bent lui, ongedisciplineerd". Gedachten die je er van kunnen weerhouden jezelf toe te staan om af te dwalen. Zet je innerlijke criticus even in een andere kamer en neem eens tijd om te luisteren naar je lichaam, te doen wat het je ingeeft. (en ja lieve wijze mensen, ik weet dat dat niet altijd zomaar kan ;))

En nu, terwijl je hier toch bent. Ga bij jezelf na: waar droom je van? Waar verlang je naar? Waar heb je zin in? Als dat kan, ga dat doen! (een knuffel aan je geliefde geven, even dansen op een heerlijk nummertje, een goed glas wijn, op tijd naar bed etc.)

Zorg voor jezelf, dwaal af en toe eens af.

Het helpt je om te gaan bruijsen van leven.

Veel dwaal plezier!

Afgestudeerd Integratief Coach

Dubbel feest! Afgelopen woensdag was ik jarig en nam ik mijn diploma als Integratief Coach in ontvangst.

De afgelopen anderhalf jaar heb ik veel geleerd bij Groundwork Nederland, over de mens , het vak integratieve coaching en therapie en over mijzelf. De diplomering is een mooi tussenstation in mijn verder ontwikkeling tot Integratief Therapeut, waar ik ontzettend naar uit zie!

Ik vind het een enorm voorrecht om met mensen mee te mogen wandelen op hun weg naar een bruijsend nieuw leven.

Benieuwd naar wat ik voor jou kan betekenen in mijn praktijk?

Neem gerust contact op!

Diploma op zak!